به گفته وی همچنین ممکن است ایجاد یک مسیر جداگانه در سازمان همکاری شانگهای برای ایجاد پیوند با نهادهای یکپارچگی منطقه ای برای توسعه اوراسیا، مانند شورای همکاری خلیج فارس ایجاد شود.
در اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای(SCO) که ۲۴ و ۲۵ شهریور در سمرقند برگزار شد روند عضویت رسمی جمهوری اسلامی ایران در این سازمان تکمیل و همچنین تصمیم به آغاز روند پذیرش بلاروس به عضویت سازمان همکاری شانگهای گرفته شد، تفاهم نامه هایی برای اعطای وضعیت شرکای گفت وگو به مصر و قطر، بحرین، کویت، امارات متحده عربی، مالدیو و میانمار نیز به امضا رسید.
یاروسلاو لیسووولیک مدیر برنامه باشگاه بین المللی مباحثه ای «والدای» در باره اهمیت و انتظارات گسترش سازمان همکاری شانگهای می گوید: با نگاه به آینده، سازمان همکاری شانگهای ممکن است نیاز به ایجاد روابط نزدیکتر با کشورهای جنوب شرقی آسیا، در درجه اول با آسه آن داشته باشد. همکاری نزدیک تر با کشورهای سنگین وزنی مانند اندونزی، ویتنام و مالزینیز به طور قابل توجهی پتانسیل اقتصادی سازمان را افزایش می دهد.
از نظر گسترش رتبههای سازمان همکاری شانگهای، یکی از مهمترین افزودهها در کوتاهمدت ایران بود که در دوره ریاست جمهوری هند در سال ۲۰۲۳ به عنوان عضو کامل و رسمی شرکت می کند. یکی دیگر از شرکت کنندگان بالقوه در روند الحاق، بلاروس است. همچنین ممکن است وضعیت عضویت شرکت کشورهایی مانند ترکیه، سریلانکا، کامبوج، نپال، جمهوری آذربایجان و ارمنستان (در حال حاضر در وضعیت شرکای گفتگوی سازمان همکاری شانگهای) افزایش یابد.
این کارشناس اظهار داشت: از منظر راهبردی مهم است که مزیت های توأمان کردن توسعه ساختارهای بریکس و شانگهای(شانگهای پلاس) فراموش نشود. تلفیق پذیری این ساختارها، پلتفرم جهانی برای اقتصادهای در حال توسعه (بریکس پلاس) و پلتفرم اوراسیا (شانگهای پلاس) در خدمت توسعه هم افزایی «همپیوندی ائتلاف ها» در این حوزه ها خواهد بود.
سازمان همکاری شانگهای علاوه بر گسترش عضویت خود، باید به یک سازمان بین المللی با تمرکز بیشتر بر همکاری اقتصادی تبدیل شود. چنین روندی باید به اقتصادهای در حال توسعه اجازه دهد تا اتحادیه های اقتصادی را در گستره وسیع اوراسیا تشکیل دهند که درنهایت سازمان همکاری شانگهای می تواند به یک پلتفرم کلیدی برای ایجاد اوراسیا بزرگ تبدیل شود.